Kerstrol 2005

Een paar jaar geleden had ik eens het goede voornemen bij iedere kajaktocht, weer of geen weer, 's zomers en 's winters, te eskimoteren. Het idee daarbij was, dat je toch op de watertemperatuur gekleed hoort te zijn. Wat dat betreft mag het dus geen bezwaar zijn. Door dit te doen zou ik (1.) deze vaardigheid op peil houden cq verbeteren en vooral (2.) het (zelf-)vertrouwen in techniek en uitrusting vergroten. Met vertrouwen gaat alles beter! Ik heb dit toen een tijd volgehouden en moet zeggen dat het inderdaad heeft gewerkt. Mijn tochtgenoten keken soms raar op, maar ze zijn ondertussen wel wat van me gewend.
Na verloop van tijd werd de discipline minder. Er zijn immers altijd wel redenen om niet te rollen:

1. het water is te vies;
2. het is zo'n gedoe (achteraf met de natte spullen);
3. je bent alleen (niemand die je kan helpen als het onverhoopt mis gaat);
4. je wilt niet telkens aandacht trekken;
5. er is geen beschutte plek om je om te kleden;
6. je bent je neusklem, zwembril, badmuts of ... vergeten.

Eerlijk gezegd vallen bovenstaande redenen hoofdzakelijk in de categorie "geen zin". Dat mag: het kajakvaren is tenslotte een hobby. Dat eskimoteren soms niet aan te raden is vanwege de slechte (zwem)waterkwaliteit zit mij zelf echter niet lekker.
Op groot (zout) water valt het meestal nog wel mee, maar in het boezemwater van Woerden en omgeving is de waterkwaliteit regelmatig een probleem. Enkele warme weken zijn genoeg om 's zomers blauwalgen, botulisme of andere ziekteverwekkers de waterpret te laten bederven. In herfst en winter is het vaak raak na een flinke regenbui: via de riooloverstorten wordt ongezuiverd afvalwater op het oppervlaktewater geloosd. Dat in Nederland in 2005 de aanpak van de regionale waterkwalititeit nog steeds niet op orde is, is voor mij een professionele frustratie! Daar mag ik me na de feestdagen weer op mijn werk druk over maken....

Na de regenbuien van begin december was het water in de Woerdense Singel erg smerig met veel drijfvuil. Dat is nu gelukkig zo goed als weg. Vandaag (tweede kerstdag) heb ik eindelijk weer eens in buitenwater gerold. De laatste keer was tijdens de tocht naar de Hinderplaat. De buitentemperatuur was volgens de thermometer in mijn horloge 3.7 'C. De watertemperatuur zal ook zo iets zijn. Niet erg warm dus, maar met scul cap, anorak, neopreen long john, thermhemd en fleece en neopreen spatzeil is het goed te doen. De eerste keer doet het koude water pijn in het gezicht. Mijn anorak is geen dry-top, maar kan goed om de nek worden afgesloten. Met de muts op kan je een hele tijd rollen zonder echt nat te worden. Aansluitend heb ik nog een half uur gepeddeld en ondanks wind en hagelbuien bleef ik lekker op temperatuur.

Ondanks de tevredenheid over mijn uitrusting vandaag, ben ik ondertussen wel overtuigd dat een neopreen long john (hoe dik dan ook) voor verantwoord winterpeddelen op groot water niet de ideale basis is. Een drysuit is een beter uitgangspunt. Lees bijvoorbeeld het actuele verslag van Douglas Wilcox over het avontuur met zijn broer op het forum van UKseakayakguidebook. Ik ken weinig Nederlandse zeekajakkers die in een drysuit peddelen. In Duitsland is het zo'n beetje het standaard uniform...