Dutch Water Dreams - White Water Kayaking Track

Picture of Maarten Holdrinet, thanks to www.kanoslalom.nl

Today I have spent my day on the "Watersportcongres". This was a conference organized by the Dutch Kayak Union (NKB) in association with the Alliance of Nautical Sport Unions (Watersportverbond). Normally it's not my favorite business spending my weekend with meetings and workshops (as I do that far to much in my daily job), but this time it was worth it!
There were dozens of workshops and presentations on al kinds of topics related to nautical sports: from managerial questions to coaching techniques. It was difficult to decide which one to do: always some interesting ones take place the same time! I have taken part in the next discussions and presentations:
- the changes in the coaching and education program of the NKB
- inspiring young people to kayaking and canoeing
- recent developments in ww-kayaking outfitting and techniques
- the new white water track in Zoetermeer: Dutch Water Dreams
The presentation of Dutch Water Dreams was a real eye-opener. I had heard before about the plans, but I didn't realize that it is so much more than just plans: it's reality!

In Zoetermeer, only 30 km from my living place, an artificial White Water Track is being built. The first one in the Netherlands, and not just a simple one: it is an exact copy of the Olympic wild water course of Beijing 2008. International Olympic Slalom Kayakers from all over the world will come training here. An Olympic Kayak Training Centre next door! It's beyond my imagination! It starts in a few months, and it will be open all year. I don't know if I will be able to use it very often. I am not a Slalom- or WW-kayaking-pro but just a simple seakayaker, who likes to play in surf once in a while. But that doesn't matter.

The thing is, that such a giant facility for Extreme Water Sports will surely give a big boost to the image of kayaking. And that is exactly what we need: a better image. Outsiders think kayaking is dull, an activity for old men with beards, not a sport... I do hope the Dutch Water Dreams will succeed in attracting a lot of young enthusiastic people to our sport!

Voor een Nederlands verslag van het Watersportcongres 2006, klik hier

Kajakwoerden-posts from now on in english?

This weblog started some time ago as an easy way to share diaries and pictures of my kayaking trips and courses with the mostly Dutch participants. Soon I discovered a pleasure in itself in experimenting with text and pictures on the internet. The weblogs of MSN-Spaces and Blogger offer an easy way to do this, even for me: I am rather clumsy ICT-user!

First visitors of my weblogs were mainly the kayakers I am paddling with, and some other friends and family. But soon the number of visitors grew, and as I changed from MSN-Spaces to Blogger, the number of international visitors increased. Since Mark Rainsley published on the UK Sea Kayaking Forum a link from my weblog to a thread on the forum, lots of British kayakers have visited the Kajakwoerden weblog. Mark made a little joke about the Dutch language I use. I think he has got a point. Surely my Dutch posts will not be easy to understand for most of the international visitors! So now I am in doubt if I should continue this weblog in English. I am wondering if my little personal notes and thoughts on kayaking in the little Dutch country are interesting for the world wide web community. On the other side: as I tell for myself I do enjoy reading blogs of kayakers I have never met, living on places I have never been, like (for example) New York, Wisconsin, Aarhus, London and so on. And sometimes I am a little disappointed when I find a (probably) interesting story on the web in Spanish, Danish or Swedish or other languages that I don't speak. English is the global internet-language.

So now I think, I should give it a try and write the next posts in English. Depending on (1) the reactions and (2) the pain I have with it to express myself in English (it is much easier and far more faster for me to write my thoughts in Dutch) I will continue this weblog in English. As you will surely notice reading this: I can use some practice in English writing!

With kind regards,
Hans

En ook voor de Nederlandse en Duitse bezoekers van dit weblog: wat vinden jullie er van als ik in het engels vervolg? Ik ben benieuwd naar je reactie!

Google Earth

Sinds kort heb ik een nieuw speeltje: Google Earth. Geweldig: je kunt vanuit de ruimte op iedere plek op aarde inzoomen! Het detailniveau is soms verrassend: vooral van de grote steden zijn zeer gedetailleerde opnamen beschikbaar. Van het provinciehuis in Den Haag (=mijn werkplek) kan je de stenen bijna tellen. Iets minder gedetailleerd, maar ook heel mooi zijn de satellietbeelden van het wad. Vaak zijn de foto's gemaakt met laagwater, zodat je de platen en de geulen goed kunt zien.
Het is alleen jammer dat je niet kunt zien van welke datum de verschillende beelden zijn. Soms zijn ze zeker een paar jaar oud. Dat geldt bijvoorbeeld voor de opnamen van het Groene Hart. De infrastructuur en stedelijke uitbreidingen die de afgelopen twee, drie jaar rond Woerden zijn gerealiseerd ontbreken. Voor "navigatiedoeleinden" zijn de opnamen van het wad dan ook niet geschikt: Rene van der Zwan beschrijft donderdag 19-1-06 in zijn weblog bijvoorbeeld een kreek die ik op de opnamen niet terug kan vinden.

Ik besluit met een "zoekopdracht": wie weet van welk waddeneiland het satellietbeeld hierboven is. Reacties zijn welkom!

PS: Je kunt hieronder op "comments" klikken om een bericht achter te laten.

Exotische kajakbestemming: Galápagos-eilanden

Janine is in oktober naar Ecuador en de Galápagos eilanden geweest. Ze is de Galápagos eilanden met een toeristenboot rond getrokken. Janine is namelijk iets minder enthousiast over het (zee)kajakken dan ik! De Galápagos eilanden vormen een unieke reisbestemming: niet eens zozeer vanwege de eilanden zelf, maar vooral vanwege het spectaculaire dierenleven. Zie de foto's van Janine.
Vanaf februari 2006 worden er nu ook zeekajak-kampeertrektochten op de Galapágos eilanden georganiseerd. In de New York times staat een reisverslag. Als je een breedband-verbinding hebt: de "Multimedia Slide Show" op de New York Times-site is leuk.

De organisator van de zeekajakreizen en de meeste exploitanten van touristenboten houden zich aan de gedragsregels van het National Park. Voor Zuid-Amerikaanse begrippen zijn deze regels streng. Toch kennen de Watersporters in Nederland andere normen voor de omgang met Wildlife. Daarom hier een link naar de Gedragscode voor de Waddenzee!

In a yellow submarine?

In the town where I was born
lived a man who sailed to sea
And he told us of his life
In the land of submarines
So we sailed up to the sun
Till we found a sea of green
and we lived beneath the waves
In our yellow submarine
We all live in a yellow submarine...
(Beatles, 1968)

Het geel van de onderzeeër neigt naar oranje, maar goed. Na vier dagen griep ben ik vanavond met collega kajakkers Sido en Joris en de kids Jelle en Lieke bij de zwembadtraining van Kanovereniging de Kromme Aar geweest. Mijn conditie is nog maar "zo zo", in ieder geval had ik niet echt de rust om lekker te oefenen. Dat geeft niet: vanavond was ik er ook vooral samen met Jelle en Lieke.

Ondertussen heeft Sido een bijzonder fraaie eskimorol gedemonsteerd, zeer beheerst, met het bovenlichaam plat op het voordek, de peddel blijft daarbij keurig op zijn plaats. Weer iets leuks om zelf te gaan oefenen! Hiernaast staat één opname van Sido's rol uit een serie foto's. Zodra ik iets handiger met Java-script en Html-codes ben, maak ik er een animatie van. Dat kan nog wel even duren..

De trage rivier: peddelen op de Lek

Denkend aan Holland
zie ik breede rivieren
traag door oneindig
laagland gaan,
rijen ondenkbaar
ijle populieren
als hooge pluimen
aan den einder staan;
en in de geweldige
ruimte verzonken
de boerderijen
verspreid door het land,
boomgroepen, dorpen,
geknotte torens,
kerken en olmen
in een grootsch verband.
De lucht hangt er laag
en de zon wordt er langzaam
in grijze veelkleurige
dampen gesmoord,
en in alle gewesten
wordt de stem van het water
met zijn eeuwige rampen
gevreesd en gehoord.
Hendrik Marsman, 1936.

Vanochtend heb ik met Guus en Jaap op de Lek gevaren. De rivier stroomde traag, de lucht hing laag en de zon werd in grijze dampen gesmoord. Dan denk je aan Marsman.
Rivierpeddelen is simpel: je vaart stroomopwaarts tot je er genoeg van hebt, pauzeert en peddelt met de stroom mee weer terug. Daar hoef je niet lang bij na te denken. Hoewel: in het benedenrivierengebied is het soms net iets ingewikkelder. Vanochtend hadden we stroomopwaarts zowaar een beetje stroom mee. Omdat we bij laagwater zijn vertrokken. De invloed van de zee op waterstand en stroming van de Lek is tot aan de stuw bij Hagestein merkbaar. We hoefden vandaag dus ook niet "kribbetjes te varen". Dat is wel relaxt. De keerzijde van de medaille: op terugweg hadden we ook niet veel stroom mee. Zo komt het dat we ongeveer net zo lang terug, als heen gevaren zijn. Vertrekpunt was het recreatieterrein bij Jaarsveld (km raai 962). Het keerpunt was het recreatieterrein bij de stuw van Hagestein (km raai 947). In totaal dus 30 km gepeddeld in ongeveer 4 uur tijd.
De andere foto's van de tocht staan hier.

Op het strandje langs de Lek lagen een heleboel schelpjes: leuke tweekleppige zoetwatermollusken ongeveer 2 cm breed met een fijn slotje tussen de helften. Ik vraag me af hoe deze schelpdiertjes heten. Is het het erwtenmosseltje (Pisidium Cinereum)? Wie helpt?



PS: Aansluitend op het vorige weblogitem: ik heb vandaag proef gezeten in de NDK Romany Explorer van Jaap. Deze kajak heeft een sleutelgatkuip. Dit is een bijzonder grote kuip met geintegreerde dijbeensteunen. In deze kajak heb ik (net als in mijn ww-kajak) contact met de dijbenen. Ondanks de grootte van de kuip geeft dat een veel meer geborgen gevoel. Ook met meer gestrekte benen heb je nog goed bootcontact. In de Svalbard zit het contactpunt (voor mij) (te) ver naar voren: mijn benen zijn te kort! (en daarom zet ik me met de knieën schrap).

To sit or not to sit - that is the question

"To be or not to be, --that is the question:--
Whether 'tis nobler in the mind to suffer
The slings and arrows of outrageous fortune
Or to take arms against a sea of troubles,
And by opposing end them?"
-- From Hamlet (III, i, 56-61)

De titel van dit item is niet origineel. Ere wie ere toe komt: een beetje aan Shakespeare (maar zijn rechten zijn al lang verjaard), en veel meer aan René van der Zwan. In 2002 heeft René onder deze titel een welhaast wetenschappelijk artikel gewijd aan de invloed van de zitpositie en het bootcontact op de vaareigenschappen van een zeekajak. Met dit thema worstel ik nu ook al een poos, alleen niet met woorden, maar met tape en gesloten celschuim...

Ruim een jaar geleden heb ik de North Shore Mariner ingewisseld voor een VKN Svalbard zeekajak. De reden voor verandering was niet de vaareigenschappen of het comfort van de Mariner. Daar is niets mis mee. Het was min of meer toeval dat ik tegen een (nauwelijks) gebruikte Svalbard aan liep die voor een redelijk prijs te koop werd aangeboden. Ik kende dit type zeekajak goed: mijn peddelmaat Guus vaart zo'n kajak. De vaareigenschappen van de Svalbard en Mariner zijn vergelijkbaar: het zijn beiden relatief wendbare grootvolume zeekajaks, die veel vertrouwen wekken. Reden voor verandering waren voor mij:

• het dagluik en het grote ovale achterluik (mijn Mariner had twee kleine ronde Valley-deksels en geen derde compartiment);
• het gewicht (de dioleen-spheretex Svalbard is een paar kilo lichter dan de dioleen-glasfiber Mariner);
• de mooie afwerking (de Svalbard is door Jan van der Sluis gebouwd: prachtig gebogen schot direct achter het zitje, versterkte buitennaad, perfect gebouwd, geen scherpe randen, ruwe plekken, blaasjes etc.);
• mooi rood;
• en soms wil je gewoon weer eens iets anders...

Als je verschillen in vaareigenschappen zoekt, dan zijn die er natuurlijk wel: de Svalbard surft sneller (in de Mariner moet je bewuster aanzetten om een surf te pakken), de Mariner reageert directer op opkanten, de Svalbard is (onbeladen) iets dwarreliger en gevoeliger voor zijwind (heeft eerder de skeg nodig dan de Mariner). Maar dit zijn verschillen in de marge: beide kajaks varen prima.

Terug naar het onderwerp van dit item: de zit. Mijn Svalbard heeft geen gelamineerd zitje dat aan de kuiprand hangt, maar een los schuimzitje. Dat is anders bij de gele Svalbard van Guus (zie foto's). Het schuimzitje ziet er simpel uit, maar is zelfs op lange afstanden verrassend comfortabel. Door de vlakke vorm (in dwarsrichting) is het bootcontact echter een stuk minder. Dat was vrij snel opgelost door het zitje aan weerszijden een paar centimeter op te vullen met (blauw, zie foto) celschuim. Dit gaf verbetering, maar was het toch niet helemaal. Op de een of andere manier bleef ik het gevoel houden me (te) krampachtig klem te moeten zetten bij grotere correcties (steunen, rollen). Het gaat allemaal wel, maar je moet er echt even voor gaan zitten. Ik mis het geborgen gevoel dat kuip en zitje van de (witte, zie foto) Mariner bieden. Dat is vreemd, want in de Mariner zit ik vrij los: toch heb ik nooit behoefte gevoeld in de Mariner iets aan ruimte op te vullen. Onder het mom van "alles went.../niet zeiken..." heb ik afgelopen jaar veel gevaren met de Svalbard. Dat ging prima, leuk en lekker, maar toch bleef op de achtergrond het gevoel -dat ik niet vertrouwd in de kuip zit- knagen...
De kuip van de Svalbard loopt verder naar voren door en heeft -daar waar de opening smaller wordt- aan weerszijden een holle ruimte onder het dek om je knie/bovenbeen schrap te zetten. Daar kan ik mijn knieën in kwijt, maar ik moet dan wel mijn benen echt optrekken. Eigenlijk zit het dek dus net iets te hoog. Ik heb een hele tijd zitten puzzelen op een oplossing. Uiteindelijk blijkt die heel simpel: hoger gaan zitten. Ik heb een dubbelgevouwen matje op het zitje gelegd. Daardoor zit ik 2 centimeter hoger. Het ziet er niet uit, maar nu hoef ik mijn benen niet meer zo ver op te trekken en heb ik bovendien niet alleen puntcontact met met de knieën tegen het dek, maar ook met een stuk bovenbeen. Rollen en steunen gaat ineens een stuk relaxter met de Svalbard! Ik zit zelfs beter voor de voorwaartse peddelslag, kortom: het zitje in de Svalbard was gewoon te laag (voor mij).
Ik ga nog even door met experimenteren: wat is de optimale zithoogte? Er zal ergens een compromis tussen ergonomie en vaareigenschappen (balans) zitten. Daarna los ik het netjes op door een blok schuim onder het zitje te plakken. Tot die tijd leg ik de zitlap onder mijn billen!

IJspret (2): KV Wyrda op de fiets

Het kan vriezen, het kan dooien. Soms kan de winter niet kiezen. Dat is nu het geval: 's nachts een klein beetje vorst, overdag net geen dooi. Met schaatsen wordt het niets en kajakken zit er even niet in. Daarom hebben Alex en ik gefietst op de vaste kanoavond van Kanovereniging Wyrda: Woerden - Papekop - Hekendorp - Haastrecht - Goverwelle - Reeuwijkse Plassen - Driebruggen - Woerden. Het had een kanoroute kunnen zijn. Alleen is de afstand (30 km) iets te groot voor twee uurtjes peddelen (en is er geen doorgaande watergang van Woerden naar Papekop...).
Alex heeft zijn nieuwe Halogeen-accuverlichtingssetje op de fiets getest: een dubbele koplamp die een gigantische stoot licht geeft. Halverwege de route ontdekten we wel dat een accu bij lage temperaturen heel plotseling "op" kan zijn. Zelf ben ik erg tevreden over de naafdynamo op mijn fiets: weinig weerstand, veel energie. Maar daar heb je op het water natuurlijk niets aan...
Op terugweg nog een apart incident: midden op het fietspad lag een gewonde vrouw. We hebben haar naar huis gebracht en realiseren ons (nu nog meer dan ooit) dat je nooit zonder EHBO set op pad moet gaan...
PS: Het volgende item van dit weblog gaat weer gewoon over kajakken. Ook al blijft in Woerden en omgeving ijs op het water liggen: komend weekend gaan we op de Lek of de Rijn peddelen.