De trage rivier: peddelen op de Lek

Denkend aan Holland
zie ik breede rivieren
traag door oneindig
laagland gaan,
rijen ondenkbaar
ijle populieren
als hooge pluimen
aan den einder staan;
en in de geweldige
ruimte verzonken
de boerderijen
verspreid door het land,
boomgroepen, dorpen,
geknotte torens,
kerken en olmen
in een grootsch verband.
De lucht hangt er laag
en de zon wordt er langzaam
in grijze veelkleurige
dampen gesmoord,
en in alle gewesten
wordt de stem van het water
met zijn eeuwige rampen
gevreesd en gehoord.
Hendrik Marsman, 1936.

Vanochtend heb ik met Guus en Jaap op de Lek gevaren. De rivier stroomde traag, de lucht hing laag en de zon werd in grijze dampen gesmoord. Dan denk je aan Marsman.
Rivierpeddelen is simpel: je vaart stroomopwaarts tot je er genoeg van hebt, pauzeert en peddelt met de stroom mee weer terug. Daar hoef je niet lang bij na te denken. Hoewel: in het benedenrivierengebied is het soms net iets ingewikkelder. Vanochtend hadden we stroomopwaarts zowaar een beetje stroom mee. Omdat we bij laagwater zijn vertrokken. De invloed van de zee op waterstand en stroming van de Lek is tot aan de stuw bij Hagestein merkbaar. We hoefden vandaag dus ook niet "kribbetjes te varen". Dat is wel relaxt. De keerzijde van de medaille: op terugweg hadden we ook niet veel stroom mee. Zo komt het dat we ongeveer net zo lang terug, als heen gevaren zijn. Vertrekpunt was het recreatieterrein bij Jaarsveld (km raai 962). Het keerpunt was het recreatieterrein bij de stuw van Hagestein (km raai 947). In totaal dus 30 km gepeddeld in ongeveer 4 uur tijd.
De andere foto's van de tocht staan hier.

Op het strandje langs de Lek lagen een heleboel schelpjes: leuke tweekleppige zoetwatermollusken ongeveer 2 cm breed met een fijn slotje tussen de helften. Ik vraag me af hoe deze schelpdiertjes heten. Is het het erwtenmosseltje (Pisidium Cinereum)? Wie helpt?



PS: Aansluitend op het vorige weblogitem: ik heb vandaag proef gezeten in de NDK Romany Explorer van Jaap. Deze kajak heeft een sleutelgatkuip. Dit is een bijzonder grote kuip met geintegreerde dijbeensteunen. In deze kajak heb ik (net als in mijn ww-kajak) contact met de dijbenen. Ondanks de grootte van de kuip geeft dat een veel meer geborgen gevoel. Ook met meer gestrekte benen heb je nog goed bootcontact. In de Svalbard zit het contactpunt (voor mij) (te) ver naar voren: mijn benen zijn te kort! (en daarom zet ik me met de knieën schrap).